Nou, het is een poosje geleden dat ik in dit blog heb geschreven... Maar dat komt omdat ik vakantie had samen met Simone en het was heel mooi weer buiten en we hebben allemaal leuke dingen gedaan! Dus ik heb weinig tijd gehad om achter de computer te zitten.
Maar het allerleukste wat ik in de vakantie heb gedaan? Nou, dat was toen ik bij Marian in Nisse op visite ging en daar Sulti heb ontmoet. We hebben de hele avond naast elkaar op een hele mooie stoel gezeten. Sulti is heel kleurig en lacht de hele tijd lief naar me en ik geloof dat ik een beetje verliefd ben...
Wanneer zou ik hem weer gaan zien?? Ik hoop heeeeeeeeeeel snel!!
Vandaag zijn Simone en ik naar de kapper geweest. Dat vond ik best een beetje spannend! Eerst wilde ik eigenlijk helemaal niet geknipt worden, want Simone had me verteld over die meneer Bob Marley waar ze deze week een film van had gezien en die heeft hele lange haren. Dat leek mij ook wel wat!! Maar ik wilde ook wel eens weten hoe het nu in Nederland bij de kapper is en de puntjes eraf kan nooit kwaad. Ik kan hierna altijd nog mijn haren helemaal rasta laten groeien!
En het was gelukkig een hele lieve kapster daar in Heinkenszand in de muziektent. Zij is ook heeeeel vaak in Afrika was geweest, dus we hebben veel gekletst en voordat ik het wist was ze al klaar met knippen!
Bij Simone duurde het wat langer... Die moest eerst al haar grijze haren wegverven en toen nog geknipt worden. Maar ik had gelukkig mijn haakwerkje bij me, dus ik verveelde me geen moment. Ik vind het wel heel leuk als ik zo op stap ga met Simone. Ik ontdek allemaal nieuwe dingen!!
W-oehoe!!! Ik heb al 2 volgers op dit blog! Goed, hé?!?
Enne... ik verveel me nu ook niet meer als Simone overdag weg is, want... ik ben helemaal verslaafd aan haken! Gisteravond heeft Simone mij het haken uitgelegd en nu ben ik druk bezig om haar te helpen met het haken van haar sprei. Daarvoor moeten we wel zo'n 300 vierkantjes haken in 4 kleurtjes, maar dat gaat helemaal goed komen als we er allebei mee bezig zijn. Simone heeft heel veel wol ingekocht bij Fleurige Fleur, dus ik kan flink wat dagen vooruit. En wat een mooie kleurtjes wol, hè? Ik vraag me af of er van deze wol ook uilen worden gemaakt...
Ik probeer ook een beetje in het huishouden te helpen bij Simone natuurlijk, tenslotte mag ik hier helemaal gratis wonen. Maar afwassen was niet zo'n succes: mijn wollen handjes gingen er helemaal van krimpen...
Tsjongejonge, da's wel even wennen vandaag, hoor! Wat een heerlijk weekend heb ik gehad bij Simone: samen boodschappen gedaan, samen gekookt, op bezoek geweest bij vriendinnen. Maar nu zit ik alleen thuis, want Simone is gaan werken...
Ze heeft netjes uitgelegd hoe laat ze weer thuis is en mijn lunch klaargezet in de keuken, maar toch voel ik me een beetje verloren. Ik betrap mezelf erop dat ik telkens uit het raam aan het staren ben of ik misschien haar autootje alweer de straat in zie rijden, zucht...
Maar ik laat me niet kisten, hoor: ik ga de komende dagen eens goed gaan nadenken wat ik zo overdags als Simone werkt kan gaan doen. Misschien lekker voor haar koken! Of misschien maar eens aan tante Helene vragen of ik een keer bij haar mag komen spelen. En wat dacht je van een creatieve hobby? Gisteren heeft Simone wol gehaald bij Fleurige Fleur voor een nieuw haakproject en dat haken lijkt mij ook wel leuk. Dan kan ik misschien wel mijn eigen vriendjes maken!!
Of als nu heeeeeeel erg veel mensen dit blog gaan volgen dan ga ik er elke dag op schrijven en dan word ik misschien wel beroemd!! Of misschien hebben al die volgers ook wel goede tips voor mij wat ik zoal overdag kan gaan doen als Simone weg is en ga ik dan wel nog meer spannende avonturen beleven...
Hallo!!!
Ik zal me even voorstellen: ik heet Uil en ik woon sinds gisteren bij Simone in Goes. Eerst woonde ik in een winkel in Zierikzee en dat was ook best gezellig, maar ik wist altijd al dat ik niet helemaal uit Kenia, Afrika naar hier was gereisd om in een winkel te wonen.
Afrika ja, daar kom ik vandaan. Ver weg, hè? Ik was nog heel jong toen in naar Nederland reisde, dus ik kan me niet zoveel meer van Afrika herinneren. Maar wat ik me wel herinner is dat ik ben gemaakt door iemand die Simon Ntegwa heet. Misschien komt dat ook wel door het kaartje wat om mijn nek hing waarop stond waar ik vandaan kwam en wie me had gemaakt....
Maar die kennis zorgde er wel voor dat ik op 24 maart 2012 toen er een groep vrouwen de winkel in Zierikzee binnenwandelden, waarvan er eentje Simone genoemd werd gelijk opkeek. Hé, die naam komt me bekend voor!! Ik probeerde haar aandacht te krijgen en het duurde even voordat dat lukte. Maar toen ze me zag kwam ze gelijk enthousiast op me aflopen en zei ze tegen tante Helene hoe toevallig het was dat ik ook uit Kenia kwam, want daar wilde zij deze zomer naar toe op vakantie.
Dit is het, dacht ik, dit is de persoon die mij een nieuw thuis gaat geven, dit is mijn einddoel! Maar Simone nam me niet mee die dag en ik bleef verdrietig achter in de winkel... Gelukkig zag tante Helene mijn verdriet en enkele weken later was ze terug in de winkel. Ik herkende haar gelijk en riep heel hard: Oehoe!!! Eigenlijk wilde ik alleen weten hoe het met Simone ging en of ze misschien binnenkort weer eens bij me op bezoek zou komen. Maar tante Helene pakte me op en nam me mee. Ze legde uit dat ik goed ingepakt op reis zou gaan naar Simone, maar dat ik heel stil moest zijn, want het was een verrassing...
Nou, op 4 mei 2012 was het dan zover. Helemaal ingepakt werd ik aan Simone gegeven en ik was wel een beetje zenuwachtig, hoor! Wat als ze me nu niet meer herkende? Wat als ze nu helemaal niet blij was om me te zien? Wat als ze me geen nieuw thuis wilde geven? Maar gelukkig herkende ze me gelijk en ze straalde helemaal toen ze me zag!!
En nu woon ik dus in Goes. Bij Simone. En ik weet zeker dat ik nog heel veel avonturen ga beleven hier! Dus als je mijn avonturen wil volgen: meld je dan aan om dit blog te volgen. Dat zou ik wel heel fijn vinden!!
Lieve groet,
Uil
P.S. Simone heeft heel veel boeken over Afrika en ik mag ze allemaal lezen!
